لغت نامه دهخدا بادسیر. [ س َ/ س ِ ] ( ص مرکب ) از صفات اسب باشد، ای اسپ تند و سریعالسیر. ( آنندراج ). چابک از آدم و حیوان. ( فرهنگ ضیا ). تیزرو و تندرفتار. ( ناظم الاطباء ). رونده و شتابنده چون باد. ( دمزن ). || مرد متکبر. || کبر. ( آنندراج ).
