لغت نامه دهخدا اهل خانه. [ اَ ل ِ ن َ / ن ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ساکنان خانه. اهل بیت : پیش از آنکه با اهل خانه سخنی گوید اهل او به مصلحتی در گنجینه درآمد. ( انیس الطالبین ص 147 ). || به کنایه ، زن. زوجه.( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). رجوع به اهل بیت شود.
