انطق

لغت نامه دهخدا

انطق. [ اَ طَ ] ( ع ن تف ) گویاتر. بانطق تر.
- امثال :
انطق من سحبان . ( یادداشت مؤلف ).
انطق من قس ( ابن ساعدة الایادی ).

فرهنگ فارسی

گویا تر

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی أَنطَقَ: به زبان آورد - ناطق کرد
ریشه کلمه:
نطق (۱۲ بار)