اندر دویدن

لغت نامه دهخدا

اندردویدن. [ اَ دَ دَ دَ ] ( مص مرکب ) تاختن :
اندردوید و مملکت او بغارتید
با لشکری گران و سپاهی گزافه کار.منوچهری.و رجوع به دویدن شود.

تاختن