الایه

لغت نامه دهخدا

( الایة ) الایة. [ اَ ی َ ] ( ع اِ ) رمز است الی آخر الاَّیة را.

فرهنگ فارسی

رمز است الی آخر الایه را .

فرهنگستان زبان و ادب

آلایه
{artifact / artefact} [مهندسی مخابرات] اعوجاج ها یا سایر اختلالات غیرعمدی و ناخواسته در صوت یا تصویر بازتولیدشده که ناشی از خطاهای انتقال یا پردازش نشانک/ سیگنال است

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] الآیه. ریشه کلمه:
اوی (۴۱۸ بار)ائی (۳۸۲ بار)ایی (۶۲۸ بار)