معنی افکان | لغت یاب

افکان

لغت نامه دهخدا

افکان. [ ] ( اِخ ) نام شهری است. ( منتهی الارب ). نام قصبه ایست در مغرب اقصی. رجوع به قاموس الاعلام ترکی شود.
افکان. [ اِ ] ( اِخ ) دهی از دهستان میان تکاب بخش بجستان شهرستان گناباد. کوهستانی. گرمسیر. سکنه آن 80 تن. آب آن از قنات. محصول آنجا غلات. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).