دانشنامه اسلامی
اصل حاکم، مقابل اصل محکوم می باشد و آن، اصلی از اصول عملی است که در تعارض با اصل دیگر بر آن حکومت دارد؛ یعنی ناظر به موضوع یا متعلق یا حکم آن بوده و آن را توسعه داده یا تضییق می کند؛ برای مثال، در جایی که استصحاب با اصول عملی دیگر مانند برائت و اصالت طهارت تعارض پیدا می کند، بر آن ها حاکم می باشد، زیرا اصل استصحاب دامنه یقین را گسترش می دهد و یقین تعبدی را نیز در مصادیق یقین داخل می نماید و با بودن یقین تعبدی، دیگر اصل برائت جاری نمی گردد.
نکته
بعضی از اصولیون ، رابطه استصحاب با اصل برائت را از نوع ورود می دانند.
