اساء

لغت نامه دهخدا

اساء. [ اِ ] ( ع مص ) مواسات. به مال و تن با کسی غمخوارگی کردن. || بدی کردن. ( غیاث ).
اساء.[ اِ ] ( ع اِ ) دوا. دارو. ج ، آسیة. ( قطر المحیط ).
اساء. [ اِ ]( ع ص ، اِ ) ج ِ آسی. پزشکان. ( منتهی الارب ). طبیبان.