ادمیان

لغت نامه دهخدا

( آدمیان ) آدمیان. [ دَ ] ( اِ ) ج ِ آدمی :
یک بار طبع آدمیان گیر و مردمان
گرْت آدم است بابک و فرزند آدمی.اسدی.آدمیان را سخنی بس بود
گاو بود کش خله در پس بود.امیرخسرو.