اداش

لغت نامه دهخدا

( آداش ) آداش. ( ترکی ، ص مرکب ، اِ مرکب ) آتاش. سمی . همنام :
گر کار بنامستی از آداشی عمّر
فرزند تو با عمّر بودستی هموار.ناصرخسرو.رجوع به آتاش شود.

فرهنگ معین

( آداش ) [ تر. ] ( اِ. ) همنام ، هم اسم .

فرهنگ عمید

( آداش ) نسبت میان دو تن که یک نام داشته باشند، همنام، هم اسم.

فرهنگ فارسی

( آداش ) ( اسم ) همنام سمی هم اسم دو تن که یک نام دارند هر یک نسبت بدیگری آداش باشد.
سمی همنام
آتاش: همنام، هم اسم، دوتن راکه یک نام داشته باشندنسبت به هم آداش گویند

فرهنگ اسم ها

اسم: آداش (پسر) (ترکی) (تلفظ: adash) (فارسی: آداش) (انگلیسی: adash)
معنی: آتاش، همنام، هم اسم