لغت نامه دهخدا
احقاب. [ اِ ] ( ع مص ) احقاب معدن ؛ نیافتن چیزی در کان. یافت نشدن چیزی در معدن. ( منتهی الارب ). || احقاب بعیر؛ تنگ بستن بر شتر. || در حقیبه نهادن. ( تاج المصادر ) ( زوزنی ). || در پس خود بستن شترسوار چیزی را. || پس خود بر شتر سوار کردن کسی را. ( منتهی الارب ).
