لغت نامه دهخدا
چو آتش بیامد گو پیل زور
چو کوهی روان کرد از جا ستور.فردوسی.فرود آمد از باره پیل زور
که ای پیلتن [ خطاب به شیر ] جنگ با ما گذار.فرخی.شیرگام و پیل زور و گرگ پوی و گورگرد
ببردو، آهوجه و روبه عطف و رنگ تاز.منوچهری.بجز پیل زوران آهن کلاه
چهل پیل جنگی پس و پشت شاه.نظامی.شه شیر زهره بر آن پیل زور
بجوشید چون شیر بر صید گور.نظامی.لحیفی برافکند بر پشت بور
درآمد بزین آن تن پیل زور.نظامی.اگر پیل زوری و گر شیرچنگ
بنزدیک من صلح بهتر که جنگ.سعدی.گروهی پلنگ افکن و پیل زور
در آهن سر مرد و سم ستور.سعدی.|| ( اِ مرکب ) نام فنی از کشتی.
