مجلس داشتن. [ م َ ل ِ ت َ ] ( مص مرکب ) وعظ گفتن. موعظه کردن. مجلس گفتن : و نیز گویند که در بنی اسرائیل سخط قحطافتاد و خلق در ماندند یوشع بر منبر آمد و مجلس داشت. ( قصص الانبیاء چ شهشهانی ص 130 ). تا روزی مجلس می داشت ، در دل موسی بگردید که مرا علم بسیار شد. ( قصص الانبیاء ایضاً صص 123-124 ). و رجوع به مجلس گفتن شود.
