لغت نامه دهخدا
محبوبی. [ م َ ] ( اِخ ) عبیداﷲبن مسعودبن محبوب المحبوبی معروف به تاج الشریعة. از علمای قرن هشتم هجری. او راست : شرح المواضعالمغلقة من وقایةالروایة از ابن صدرالشریعة. ( از المعجم المطبوعات ج 2 ستون 1620 ).
محبوبی
محبوبی. [ م َ ] ( اِخ ) عبیداﷲبن مسعودبن محبوب المحبوبی معروف به تاج الشریعة. از علمای قرن هشتم هجری. او راست : شرح المواضعالمغلقة من وقایةالروایة از ابن صدرالشریعة. ( از المعجم المطبوعات ج 2 ستون 1620 ).
