پیکارجو

لغت نامه دهخدا

پیکارجو. [ پ َ / پ ِ ] ( نف مرکب ) پیکارجوی :
سپهبد شگفتی بماند اندر او
بدو گفت کای ماه پیکارجو.فردوسی.

فرهنگ عمید

پیکارجوینده، جنگجو، رزم جو.

فرهنگ فارسی

( صفت ) پیکارجوی : سپهبد شگفتی بماند اندرو بدو گفت کای ماه پیکار جو . ( شا. لغ. )