مشاعره

لغت نامه دهخدا

( مشاعرة ) مشاعرة. [ م ُ ع َ رَ ] ( ع مص ) نبرد کردن به شعر با هم. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). با کسی به شعر نبرد کردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ، یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) ( مجمل اللغة ). با هم شعر خواندن. ( غیاث ). با یکدیگر شعر خواندن تا که بیشتر داند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). ج ، مشاعرات. ( فرهنگ فارسی معین ). || در جامه شعار خوابیدن با کسی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). با کسی در یک جامه خفتن. ( تاج المصادر بیهقی ). در جامه شعار خوابیدن. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(مُ عَ رَ یا رِ ) [ ع . مشاعرة ] (مص ل . ) مسابقة شعرخوانی ، خواندن اشعار در مقابل یکدیگر به طریق مسابقه .

فرهنگ عمید

۱. با هم شعر خواندن.
۲. خواندن اشعار در مقابل یکدیگر به طریق مسابقه که کدام یک بیشتر شعر از بر دارد یا بهتر می خواند.

فرهنگ فارسی

واندن اشعاردرمقابل یکدیگربه طریق مسابقه که کدامیک بیشترشعرازبرداردیابهترمی خواند
( مصدر ) مسابقه کردن در شعر خواندن از بر .

دانشنامه آزاد فارسی

مُشاعره
در اصطلاح، نوعی مسابقۀ از بَرخواندن شعر، میان دو یا چند نفر. مشاعره بدین صورت است که شخصی بیتی را از بَر می خواند و شخص دوم باید بیتی را بخواند که حرف اول آن بیت، حرف آخر بیتی باشد که شخص اول خوانده است. آن گاه، اگر بیش از دو نفر باشند، شخص سوم به همان ترتیب بیتی می خواند که مصرع اول آن با حرف آخرِ مصراع دومِ بیتی که نفر دوم خوانده است، آغاز می شود و الی آخر. بدین سان شعرخوانی ادامه می یابد، تا آن جا که مشاعره کنندگان از خواندن بازبمانند و از دور بیرون بروند. سرانجام شخصی که توانسته باشد تا حذف رقبا به شعرخوانی ادامه دهد، برندۀ مشاعره است. در مشاعره هیچ بیتی نباید تکرار شود. مشاعره انواع گوناگونی دارد: التزام به موضوع یا کلمه ای، از بَرخواندن اشعاری که معنای آن ها در پاسخ به یکدیگر باشد، و نیز مبادلۀ شعر میان دو شاعر. مشاعره از گذشته تاکنون از سرگرمی های رایج در میان فارسی زبانان بوده، و امروزه نیز در برخی محافل خصوصی و ادبی متداول است.

ویکی واژه

مشاعرة
مسابقة شعرخوانی، خواندن اشعار در مقابل یکدیگر به طریق مسابقه.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم