مردارخوار

لغت نامه دهخدا

مردارخوار. [ م ُ خوا / خا ] ( نف مرکب ، اِ مرکب ) رخمه. ( تحفه حکیم مؤمن ). عقاب. ( زمخشری ). ام جوان. ( منتهی الارب ). کرکس و زاغ و مانند آن. ( آنندراج ). انوق. جیفه خور. لش خور. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). مرغی که مردار می خورد. کرکس. نسر. ( ناظم الاطباء ). لاشخور. لاشه خور. لاشه خوار. مردارخور :
گر تن بی خون شده ای چون نگار
ایمنی از زحمت مردارخوار.نظامی ( مخزن الاسرار ص 157 ).بر درآن جیفه گروهی نظار
بر صفت کرکس مردارخوار.نظامی. || حرام خور. که پروای حلال و حرام ندارد :
همین دو خصلت ملعون کفایت است ترا
غریب دشمن و مردارخوارمی بینم.سعدی.

فرهنگ عمید

۱. جانوری که گوشت حیوانات مرده را بخورد.
۲. (اسم ) لاشخور، کرکس.

دانشنامه عمومی

مُردارخوار یا لاشه خوار جانوری است گوشت خوار یا گیاه خوار که از مواد آلی جانداران مرده و در حال فساد تغذیه می کند. خوردن مردار از گونه ای خودی، همنوع خواری خوانده می شود. مردارخواران نقش مهمی در چرخه بوم سازگان بازی می کنند و با خوردن جانداران و مواد گیاهی مرده به بازگشت عناصری چون نیتروژن و کربن به چرخه طبیعت کمک می کنند.
جانوران مردارخوار می توانند در عین اینکه به دنبال لاشه ها می روند، خود نیز شکار کنند. برای نمونه شیرها و گرگ ها مردارخوارانی فرصت طلب به شمار می روند و در صورت نبود لاشه، ترجیح می دهند خود به شکار بپردازند. با این حال مردارخوارانی چون کرکس های آفریقا تنها از راه لاشه خواری غذا به دست می آورند. گیاه خوارانی چون پاندا و اسب آبی نیز تنها در صورت وجود لاشه ممکن است از آن تغذیه کنند و به صورت طبیعی خود مردارخوار به شمار نمی آیند.
رفتار تقریباً مشابهی در میان انسان ها نیز دیده می شود که به آن زباله گردی گفته می شود. زباله گردی جست وجو در میان پسماندها برای یافتن خوراک یا مواد قابل استفاده است و کسی که از میان پسماندهای جامد مواردی را به طور غیرقانونی جدا می کند زباله گرد نامیده می شود.