لغت نامه دهخدا نوخطی. [ ن َ / نُو خ َ / خ َطْ طی ] ( حامص مرکب ) صفت نوخط. نوخط بودن. نوخاستگی. نودمیدگی خط و موی بر پشت لب و گونه. رجوع به نوخط شود.- نوخطی عالم ؛کنایه از سبزه نودمیده ایام بهار. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ).
