نعل زدن

لغت نامه دهخدا

نعل زدن. [ ن َ زَ دَ ] ( مص مرکب ) نعل بستن. نعل کوبیدن. نعل کوفتن. نعل کردن. نعل را بر سم ستور استوار کردن :
چون برآری تازیانه بگسلد زنجیر وی
چون زنی نعلش شکالش بس بود بند قبای.منوچهری.|| نعلچه و میخ بر کف کفش کوبیدن.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) کوبیدن نعل به سم ستور.
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال فنجان فال فنجان فال جذب فال جذب فال مکعب فال مکعب فال عشقی فال عشقی