لغت نامه دهخدا پرکاه.[ پ َ رِ / ر رِ ] ( اِ مرکب ) خرده کاه : فی المثل هر که خوشه ای شکندپر کاهی ز خرمنی بکند.نظامی.پر کاهم [ برگ کاهم ]من به پیش تندبادمی ندانم تا کجا خواهم فتاد.مولوی.