دانشنامه اسلامی
عبدالوهاب نشاط اصفهانی (وفات: 1244 ق)، خطاط و شاعر، متخلص به نشاط. ملقب به معتمدالدوله.
از سادات موسوی بود و در اصفهان به دنیا آمد. وی در زادگاه خود با شعر و ادب فارسی و عربی و دانش های مختلف از جمله ریاضی و حکمت الهی و منطق آشنا شد و در هنر خوشنویسی نیز مهارت یافت. او خطوط نستعلیق، شکسته تعلیق و به ویژه شکسته نستعلیق را خوش می نوشت و روش درویش عبدالمجید را استادانه تقلید می کرد.
نشاط یکی از دوستداران سبک بازگشت ادبی بود و در آن زمان که شهر اصفهان مرکز این جنبش و رستاخیز شعر و ادب بود، محفلش مجمع شعرا و ظرفا بود. او در 1218 ق به تهران آمد و به دربار فتحعلی شاه قاجار راه یافت و سمت دبیری و منشی گری و لقب معتمدالدوله گرفت و پس از چندی به سرپرستی دیوان (تشکیلات اداری) رسائل گمارده شد.
بیشتر احکام سلطنتی و فرامین رسمی و نامه های خصوصی شاه و عقدنامه ها و وصیت نامه های افراد خاندان سلطنت با خط و انشای او تحریر می شد و تا پایان عمر عهده دار این سمت بود. وی یک باراز طرف شاه به پاریس رفت و به حضور ناپلئون اول رسید. نشاط به بیماری سل در تهران درگذشت. نشاط در سرودن غزل، قصیده، ترکیب بند، مثنوی، قطعه، رباعی و ترانه توانا بود.
مجموعه غزل ها، قصیده ها، مثنوی ها، رباعی ها، قطعه ها و تک بیت های او به چاپ رسیده است. او همچنین در سرودن شعرهای عربی و ترکی نیز دست داشت و قصیده ها و غزل هایی به این دو زبان سرود. معروف ترین اثر وی «گنجینه» است که به نام «گنجینه ی نشاط» یا «گنجینه ی معتمد» نیز شهرت دارد. این کتاب حاوی پنج درج می باشد. منشأت و مکاتیب خصوصی، رسمی و حکومتی و فرامینی که برای فتحعلی شاه انشاء شده است بخش مهمی از این اثر را تشکیل می دهد. از آنجایی که «گنجینه» پس از مرگ وی جمع آوری و تنظیم شده و در هر چاپ این مجموعه تغییراتی نموده است، یک «گنجینه» مدون و یک شکل وجود ندارد. در «الذریعه» در کنار «گنجینه»، دیوان شعر و «ساقی نامه» نیز به وی نسبت داده شده است.
اثرآفرینان، زیر نظر: دکتر سید کمال حاج سید جوادی و دکتر عبدالحسین نوایی، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، 1377، ج2، نشاط اصفهانی، عبدالوهاب.
