لغت نامه دهخدا فلاکت بار. [ ف َ ک َ ] ( نف مرکب ) فلاکت بارنده. آنچه فلاکتش هویدا باشد. حاکی از نکبت و بدبختی : وضع فلاکت باری داشت. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به فلاکت شود.
