نویل

لغت نامه دهخدا

نویل. [ ن َ ] ( اِ ) پیشانی باشد و بعضی گفته اند که چکاد است. ( اوبهی ). پیشانی. ناصیه. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به فرهنگ شعوری ج 2 ص 388 شود.

فرهنگ فارسی

پیشانی باشد و بعضی گفته اند که چکاد است ٠ پیشانی ٠ ناصیه ٠

دانشنامه آزاد فارسی

نوئِل (spruce)
نوئل نروژی
درختی از خانواده کاجیان، جنس Picea. در بیشتر مناطق نیمکرۀ شمالی یافت می شود. ریختی هرمی، برگ هایی سفت، خاردار، و مخروط هایی چرمی و افتاده دارد. بعضی از انواع آن، از جمله نوئل سیتکا (P. Sitchensis)، بومی غرب امریکای شمالی اند. نوئل نروژی (P. abies) در امریکای شمالی به فراوانی کشت می شوند. گونه هایی از درختان نوئل در ایران کاشته شده اند. از P. abies غالباً برای درخت عید نوئل در منازل استفاده می کنند.