ننگ و عار

لغت نامه دهخدا

ننگ و عار. [ ن َ گ ُ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) حمیت. ( یادداشت مؤلف ). غیرت. آبرو.
- بی ننگ وعار ؛ بی حمیت و بی غیرت. که تحمل پستی و خواری و سرشکستگی کند. که از ارتکاب قبایح پروائی ندارد.