لغت نامه دهخدا موی موی. ( ص مرکب ) پریشان. پراکنده ، چنانکه تارهای مو. آشفته : گرچه صنما همدم عیساست دمت روح القدسی چگونه خوانم صنمت چون موی شدم ز بس که بردم ستمت مویی مویی که موی مویم ز غمت.خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 708 ).