لغت نامه دهخدا موقوفی. [ م َ / مُو ] ( حامص ) ترک و توقیف و تعطیل. ( ناظم الاطباء ). || ( ص نسبی ) منسوب به موقوفه : ملک موقوفی ؛ غیرمنقولی که عین آن حبس و ثمره آن تسبیل شده باشد.
