مشک بر

لغت نامه دهخدا

مشک بر. [ م ُ / م ِ ب َ ] ( ص مرکب ) مشک آلود. مشک آگین. خوشبوی و معطر :
مشک بر گشت خاک عودی پوش
نافه خر گشت باد نافه فروش.نظامی.از آن مشک بر ابر گل ریخته
مه از سنبله سنبل انگیخته.نظامی.