لغت نامه دهخدا
مرقش. [ م ُ رَق ْ ق ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از ترقیش. رجوع به ترقیش شود.
مرقش. [ م ُ رَق ْ ق ِ ] ( اِخ ) لقب دو تن از شاعران جاهلیت عرب ، یکی مرقش الاصغر، ربیعةبن حرملة، و دیگری مرقش الاکبر، عوف بن سعد.
مرقش. [ م ُ رَق ْ ق َ ]( ع ص ) نعت مفعولی از ترقیش. رجوع به ترقیش شود. || خال خال. خالدار. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).
