معنی مذ | لغت یاب

مذ

لغت نامه دهخدا

مذ. [ م ُ ] ( ) به معنی صاحب و خداوند باشد و مرکب می آید همچو اسفندارمذ. ( برهان قاطع ). اشتباه است ، چه اسفندارمذ مرکب است از: اسفند = اسپند + ارمذ = ارمئتی. این کلمه با بد ( پسوند اتصاف ) در سپهبد، موبد، گهبد خلط شده است. ( حاشیه دکتر معین بر برهان قاطع ).
مذ. [ م ُ ] ( ع ق ) از آنگاه باز. ( منتهی الارب ). ابتدای زمان. از آن زمان. ( غیاث اللغات ). منذ. رجوع به منذ شود.