لغت نامه دهخدا محنت کشی. [ م ِ ن َ ک َ / ک ِ ] ( حامص مرکب ) عمل محنت کش. سختی کشی. تحمل رنج و غم و سختی : جهان از پی شادی و دلخوشی است نه از بهر بیداد و محنت کشی است.نظامی.
