گزو

لغت نامه دهخدا

گزو. [ گ َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان ده بالا بخش خاش شهرستان زاهدان ، واقع در 28000گزی شمال خاوری خاش و 21000گزی خاور شوسه خاش به میرجاوه. هوای آن معتدل و دارای 1000 تن سکنه است. آب آنجا از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات ، لبنیات ، پنبه و شغل اهالی زراعت و گله داری است. راه فرعی دارد. ساکنان از طایفه شهنوازی هستند. ( فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8 ).
گزو. [ گ َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان دستگردان بخش طبس شهرستان فردوس ، واقع در 89 هزارگزی شمال طبس. هوای آن گرم و دارای 32 تن سکنه است و آب آنجا از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9 ).

فرهنگ فارسی

دهی است از دهستان ده بالا بخش خاش شهرستان زاهدان واقع در ۴۲ کیلومتری شمال خاوری خاش جلگه و گرمسیر دارای ۱٠٠٠ تن سکنه محصول غله و پنبه .
دهی در شهرستان فردوس

دانشنامه عمومی

گزو (خاش). گزومنطقه ای در دهستان پشتکوه بخش مرکزی شهرستان خاش استان سیستان و بلوچستان ایران است. که دارای هشت روستا میباشد که عبارت از:حاجی آباد، پیل گوشکان، تیلگ، دشت زاره، کم زرد، گزانان، کهن کرمشاه، کلگ ( خالی از سکنه ) میباشد.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مکان ۳۴۷ نفر ( ۸۵خانوار ) بوده است.