لغت نامه دهخدا کریث. [ ک َ ] ( ع ص ) بددل در امور. یقال انه لکریث الامر اذا کعّ و نکص. ( منتهی الارب ). || امر کریث ؛ کار در اندوه اندازنده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
