لغت نامه دهخدا کرتله. [ ک َ ت َ ل َ / ل ِ ] ( ص ) کَرتَلّه . پسر امرد ناهموار درشت اندام را گویند. ( برهان ) ( آنندراج ). غلام ( نوجوان ) قوی سخت. ( فرهنگ نظام از حاشیه برهان چ معین ).پسر ساده درشت ناهموار. دَکَل. ( یادداشت مؤلف ).
