لغت نامه دهخدا کاهپاره. [ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) پاره کاه. قطعه ای از ساقه خشک و درهم شکسته گندم و تکه کاه : کهربا را بگوی تا نبردچه کند کاهپاره مسکین.سعدی.
فرهنگ فارسی ( اسم ) ریز. کاه : [ چند گویی که مهر از و بر دار خویشتن را بصبرده تسکین ? ] [ کهربا را بکوی تا نبرد چه کند کاه پار. تسکین ] . ( سعدی )
