وجیل

لغت نامه دهخدا

وجیل. [ وَ ] ( ع اِ ) گو که آب در وی ایستد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). حفره ای که آب در آن گرد آید. ( از اقرب الموارد ).
وجیل. [ وَ ] ( اِخ ) مکانی است نزدیک بصره مقر صاحب زنج. ( ابن اثیر ج 7 ص 82 ).
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال رابطه فال رابطه فال اوراکل فال اوراکل فال ای چینگ فال ای چینگ فال نخود فال نخود