ههه

لغت نامه دهخدا

( ههة ) ههة. [ هََ هَْهََ ] ( ع مص ) بند شدن زبان و لثغه عارض شدن. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). رجوع به هه شود.

فرهنگ فارسی

بند شدن زبان و لثغه عارض شدن

دانشنامه آزاد فارسی

هِهِه (Hehe)
قومی بانتوزبان در تانزانیا. در ۱۹۰۵ علیه وحشیگری استعمارگران آلمانی شوریدند و به شدت سرکوب شدند. این شورش با نام ماجی ماجی(«آب ـ آب») معروف شد؛ بومیان باور داشتند با مناسکی جادویی گلولۀ آلمانی ها را به آب تبدیل می کنند.