نورسنج

لغت نامه دهخدا

نورسنج. [ س َ ] ( اِ مرکب ) اسبابی که برای مقایسه شدت نور منبعهای نورانی به کار میرود. ( فرهنگ اصطلاحات علمی ص 575 ). ابزار و آلتی که بدان شدت و ضعف نور را سنجند. || یک پیل نور برقی که آمپرسنج مناسبی را به کار اندازد. در عکاسی برای تعیین مقدار نور به کار می رود، با استفاده از آن می توانیم گشادگی دهانه دوربین را متناسب با زمان تعیین کنیم . ( فرهنگ اصطلاحات علمی ص 575 ).

فرهنگ عمید

آلتی برای اندازه گیری درجۀ شدت نور، فوتومتر.

فرهنگ فارسی

اسبابی که برای مقایس. شدت نور منبع های نورانی بکار میرود ٠ ابزار و آلتی که بدان شدن و ضعف نور را سنجند ٠ یا یک پیل نور برقی که آمپر سنج مناسبی را بکار اندازد ٠

فرهنگستان زبان و ادب

{light meter} [فیزیک- اپتیک] وسیلۀ کوچک و قابل حمل برای اندازه گیری نور

دانشنامه عمومی

نورسنج یا فوتومتر ( به انگلیسی: نورسنج ) یک وسیله برای اندازه گیری شدت روشنایی یا خواص اپتیکی محلول ها یا سطوح است. همچنین نورسنج ها برای اندازه گیری کمیت های زیر نیز به کار می روند:
• روشنایی
• چگالی تابش
• جذب
• پراکندگی
• بازتاب
• قلوئورسانس
• فسفرسانس
• تابناکی

دانشنامه آزاد فارسی

نورسنج (عکاسی). نورسنج (exposure meter)
وسیله ای در عکاسی، برای تعیین زمان دقیق نوردهی. زمان نوردهی مدت زمانی است که شاتر دوربین باید در نور موردنظر باز باشد. در نورسنج از موادی مانند سولفید کامیوم و سلنیم به منزلۀ حس گر نور استفاده می کنند. این مواد بر اثر تابش نور تغییراتی الکتریکی پیدا می کنند که با شدت نور تابیده متناسب است. در بسیاری از دوربین ها، نورسنجی خودکار تعبیه شده است که با تغییر نور محیط، دوربین را تنظیم می کند.

ویکی واژه

وسیلۀ کوچک و قابل حمل برای اندازه‏گیری نور.