معنی نزهتگه | لغت یاب

نزهتگه

لغت نامه دهخدا

نزهتگه. [ ن ُ هََ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) نزهتگاه. تفرج گاه. گردش گاه. آنجا که صفای خاطر و انبساط افزاید. نزهت سرا. نزهت کده. جای نزهت افزا. نزهت ستان. رجوع به نزهتگاه شود :
دید نزهتگهی گرانمایه
سبز در سبز و سایه در سایه.نظامی.خرامان خسرو و شیرین شب و روز
به هرنزهتگهی شاد و دل افروز.نظامی.گر به نزهتگه ارواح برد بوی تو باد
عقل و جان گوهر هستی به نثار افشانند.حافظ.