مبید

لغت نامه دهخدا

مبید. [ م ُ ] ( ع ص ) هلاک گرداننده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). خراب کننده و مخرب و هلاک کننده و تباه کننده. ( ناظم الاطباء ).
مبید. [ م ُ ] ( اِخ ) خداوند تبارک و تعالی. ( ناظم الاطباء ). یکی از نامهای خدا. ( از اشتنیگاس ).