گاویان

لغت نامه دهخدا

گاویان. ( ص نسبی ) منسوب به گاوه : درفش گاویان. رجوع به گاوه و کاوه شود.

فرهنگستان زبان و ادب

{Bovidae} [زیست شناسی- علوم جانوری] تیره ای از راستۀ زوج سم سانان که اندازۀ جثۀ آنها بسیار متغیر است و ربع قدامی بدن از قسمت عقبی بزرگ تر است

دانشنامه عمومی

گاویان زیرخانواده ای در زیست شناسی هستند که شامل گروه گسترده ای از ۱۰ سرده متوسط تا بزرگ جثه از سم داران می شوند. این گروه گاوهای اهلی، گاومیش آمریکایی، گاومیش آفریقایی، گاومیش، غژگاو و بزهای کوهی چهارشاخ یا دارای شاخ مدور را در بر می گیرد. رابطه فرگشتی میان این جانوران آشکار نیست و طبقه بندی آن ها به دسته های گوناگون و نه زیرگروه های رسمی نشان دهنده این عدم اطمینان است. ویژگی های کلی این گروه عبارتند از دارا بودن سم های جفت و شاخ در حداقل یک و گاه دو تا از جنس ها.
در بیشتر کشورها گاویان به عنوان منبع خوراکی مورد استفاده قرار می گیرند. گوشت گاوهای اهلی به گونه معمول در همه مناطق جهان جز بخش هایی از هند و نپال که در آن ها گاو موجودی مقدس است و خوردنش گناه به شمار می رود، جزئی از غذای مردم هستند.
امروزه بررسی های باستان شناسانه و وراثتی نشان می دهند که نمونه های اهلی گاوهای امروزی حاصل اهلی شدن گروه اندکی از گاویان توسط انسان ها، نزدیک به ۱۰٬۵۰۰ سال پیش در خاور نزدیک، هستند.

دانشنامه آزاد فارسی

گاویان (Bovidae)
تیرۀ پستانداری شامل ۱۲۸ گونه آهو، گوسفند، بز و گاو. نشخوارکننده و زوج سم اند. همۀ نر ها و برخی ماده ها شاخ دارند. شاخ آن ها شامل شاخه های استخوانی محکم بیرون زده از جمجمه است که در غلاف شاخ حقیقی جای می گیرند. گاویان در همۀ قسمت های برّ جدید (قارۀ امریکا) و امریکای شمالی یافت می شوند، امّا بومی استرالیا و امریکای جنوبی نیستند. گاویان تیره ای از راستۀ زوج سماناند.

ویکی واژه

تیره‌ای از راستۀ زوج‏سم‏سانان که اندازۀ جثۀ آنها بسیار متغیر است و ربع قدامی بدن از قسمت عقبی بزرگ‌تر است.