مالشگر

لغت نامه دهخدا

مالشگر. [ ل ِ گ َ ] ( ص مرکب ) دلاک و مشتمالچی. ( ناظم الاطباء ). مشت و مال دهنده. ( گنجینه گنجوی ). آنکه برای رفع خستگی و جز آن بدن اشخاص را مالش دهد :
بتی کان همه مالش و تاب یافت
به مالشگر آسایش و خواب یافت.نظامی ( از گنجینه گنجوی ).|| کیسه کش و آنکه در حمام بدن را کیسه می کشد و پاک می کند. ( ناظم الاطباء ). || آنکه با زنان ملاعبه کند. ( فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به مالشگری شود.

فرهنگ عمید

دلاک، مشت ومالچی.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال سنجش فال سنجش فال چوب فال چوب فال عشق فال عشق فال تک نیت فال تک نیت