نوشکفته

لغت نامه دهخدا

نوشکفته. [ ن َ / نُو ش ِ ک ُ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) تازه شکفته شده. گل یا غنچه ای که به تازگی باز شده و در کمال طراوت و شادابی است :
روی تو چون شنبلید نوشکفته بامداد
روی من چون شنبلید پژمریده در چمن.منوچهری.که آن نوشکفته گل نورسید
همی گشت از باد چون شنبلید.؟ ( از لغت اسدی ).ای گل خندان نوشکفته نگه دار
خاطر بلبل که نوبهار نماند.سعدی.

فرهنگ عمید

گلی که تازه باز شده، گل تازه.

فرهنگ فارسی

تازه شکفته شده، گلی که تازه بازشده است
( صفت ) تازه شکفته ( گل ) .