پرخوار

لغت نامه دهخدا

پرخوار. [ پ ُ خوا / خا ] ( نف مرکب ) پرخواره. پرخور. بسیارخوار. اَکال. شکم خواره. شکم پرست. اَکول. شِکمُو. شکم گنده. گران خوار. شکم بنده. رَزد. رَس ْ. عبدالبطن. گلوبنده. شکم پرور. طبلخوار. مقابل کم خوار :
سیه کاسه و دون و پرخوار بود
شتروار دائم به نشخوار بود.بوالمثل بخاری.و رجوع به پرخور شود.

فرهنگ عمید

کسی که بسیار غذا بخورد، بسیارخوار، شکم پرست.

فرهنگ فارسی

پرخور، شکم پرست، بسیارخوار، پرخوری، شکم پرستی