گوهرنشان

لغت نامه دهخدا

گوهرنشان. [ گ َ / گُو هََ ن ِ ] ( نف مرکب ) نشاننده گوهر و دُرّ. || ( ن مف مرکب ) گوهرنشانده. گوهر که در آن به کار رفته باشد. که در او گوهر نشانده باشند :
چنین زیور نغز گوهرنشان
به نوشابه دادند گوهرکشان.نظامی.ز طوق زر و تاج گوهرنشان
شد از سرفرازان و گردنکشان.نظامی. || فصیح. بلیغ :
دهان و لبش بود گوهرفشان
سخن گفتنش بود گوهرنشان.فردوسی.

فرهنگ عمید

آنچه بر آن جواهر نشانده باشند.

فرهنگ فارسی

۱ - ( صفت ) نشانند. گوهر جواهر نشان . ۲ - آنچه که در آن گوهر نشانده باشند : ز طوق زر و تاج گوهر نشان شد از سر فرازان و گردنکشان . ( نظامی ) ۳ - فصیح و بلیغ : دهان و لبش بود گوهر فشان سخن گفتنش بود گوهر نشان .