گوزبن

لغت نامه دهخدا

گوزبن. [ گ َ / گُو ب ُ ] ( اِ مرکب ) از: گوز ( گردو ) + بن. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). درخت گردکان را گویند، و به ضم اول هم درست است. ( برهان ) ( آنندراج ) :
هم آنگه یکی بنده را گفت شاه
که شو گوزبن کن سراسر نگاه.فردوسی.بیامد بر آن گوزبن برنشست
هم اکنون به بخت تو آید به دست.فردوسی.کرده چون گوزبن بن گردن
از چه از عشوه و قفا خوردن.سنایی.

فرهنگ عمید

درخت جوز، درخت گردو.
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال حافظ فال حافظ فال شمع فال شمع فال چای فال چای فال رابطه فال رابطه