گران خوار

لغت نامه دهخدا

گران خوار.[ گ ِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) مردم خورنده و بسیارخوارو شکم پرست. ( برهان ). پرخور. سخت پرخور :
آن سبک روح همچو روح برفت
وین گران خوار همچو ریگ بماند.( لباب الالباب جزء اول ص 180 ).

فرهنگ عمید

۱. بسیارخورنده، پرخور.
۲. (صفت ) ویژگی چیزی که خوردن یا نوشیدن آن ناگوار و دشوار باشد.

فرهنگ فارسی

( صفت ) بسیار خورنده پرخور شکم پرست : آن سبک روح همچو روح برفت وین گران خوار همچو ریگ بماند . ( مجد الدین محمد بن عدنان )

فرهنگ اسم ها

اسم: گران خوار (پسر) (فارسی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: gerankhar) (فارسی: گرانخوار) (انگلیسی: gerankhar)
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام وزیر اردشیر بابکان، پادشاه ساسانی