معنی گداطبع | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

گداطبع. [ گ َ / گ ِ طَ ] ( ص مرکب ) خسیس. دنی. ( آنندراج ). لئیم یا پست فطرت. کسی که طبعاً گدا و مایل به گدایی باشد :
گداطبع اگر در تموز آب حیوان
به دستت دهد جور سقا نیرزد.سعدی.خواجه می نازد به سیم و زر گداطبع [ و ] بلاست
خواجه آن باشد که در مهر و وفا درویش نیست.نورالدین ظهوری ( از آنندراج ).