ژاژیدن

لغت نامه دهخدا

ژاژیدن. [ دَ ] ( مص ) ژاژ خائیدن. هرزه گفتن. ( کذا فی تحفة السعادة ) :
خواری از او بس بود آن کت کند
رنجه به ژاژیدن بسیار خویش.ناصرخسرو.شعر ژاژیدن لهاشم تست
علک خائیدن لهاشم خر.سوزنی.|| نشخوار کردن. || عوعو کردن مثل سگ. ( آنندراج ).