لغت نامه دهخدا چارپای بند. [ ب َ ] ( اِ مرکب ) کنایه از عناصر اربعه است که آدمی مجموعه آن است. ( آنندراج ) : با چنین چارپای بند بود سوی هفت آسمان شدن دشوار.سنائی.
