نجا

لغت نامه دهخدا

نجا. [ ن َ ] ( ع اِ ) پوست ِ بازکرده و برکنده. ( ناظم الاطباء ). پوست. ( از المنجد ). جلد. ( اقرب الموارد ). پوست بازکرده. ( از منتهی الارب ). || زمین بلند. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). || چوبهای هودج. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( ازالمنجد ). || چوبدستی. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). عصا. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( از المنجد ). || چوب ، هرچه باشد. ( از ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). عود. چوب. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || ج ِ نجاة. ( از منتهی الارب ). رجوع به نجاة شود. || نجاء. خلاص. ( المنجد ). رجوع به نجاء شود. || ( اِ فعل ) النجاک النجاک ؛ بشتاب ! بشتاب ! ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ).
نجا. [ ن ُ ] ( اِخ ) شهری به ساحل بحرالزنج ( دریای زنگبار ) نزدیک مرکه و مقدشوه ( موگادیشو ). ( از یادداشت مؤلف ).
نجا. [ ن َ ] ( ع مص ) باز کردن پوست را. || ناشناس کردن تا چشم زخم رساندن کسی را. ( منتهی الارب ). || نجو. رجوع به نجو شود.

فرهنگ فارسی

چشم کردن کسی را

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی نَجَا: نجات یافت
ریشه کلمه:
نجو (۸۴ بار)
نَجْو و نَجاة به معنی خلاص شدن است. . ای قوم چه شده که من شمارا به خلاصی از آتش می‏خوانم و شما مرا به آتش. در مصباح گفته «نَجامِنَ الْهَلاکِ: خَلَصَ» راغب گفته: نجاء در اصل به معنی انفصال از شی‏ء است و از آنست «نَجا فُلانٌ مِنْ فُلانٍ» فلان کس از فلانی جدا شد. فعل آن در قرآن مجید ثلاثی و از باب افعال و تفعیل به کار رفته است . . . راغب گوید: به مکان مرتفع نجوة و نجات گویند که به واسطه ارتفاع از مکانهای اطراف جدا شده و به قولی از سیل نجات یافته و خلاص شده است.